In JanGeert’s column worden de fluwelen bokshandschoenen opgenomen. In de laatste raadsvergadering worden lastige onderwerpen en discussies niet geschuwd. JanGeert van der Post (#4) doet verslag in zijn column.
De laatste raadsvergadering van de periode 2018-2022 was er weer een in de raadszaal met alle, nou ja op twee afwezigen na, raadsleden op hun vertrouwde plekken aan de in een ovaal geschakelde vergadertafels. Maar vier dagen vóór het openen van de eerste stembureaus mocht je een overvolle agenda verwachten. Met besluiten over alle nog net niet afgehandelde kwesties in de raad waarvan iedereen weet hoe de verhoudingen liggen. Het werd inderdaad een lange vergadering. Maar dat lag eigenlijk aan maar twee zaken. Allereerst een besloten deel van de vergadering over een besluit waarmee het college van B&W de uitbreiding van de zogenaamde dark stores, levensmiddelenwinkels voor flitsbezorging, tenminste voor een jaar wil stilleggen. Een behoorlijk adequaat besluit na het wat halfbakken debat een maand eerder, toen wethouder Huijsmans niet veel vereer kwam dan “gaan praten met de uitbaters”. Die ondernemers moeten nu even tot 365 tellen voor een knock-out.
Fluwelen bokshandschoenen om knock-out te voorkomen
Het andere onderwerp lag zo mogelijk nog gevoeliger. Al een half jaar ettert er een wond in het veiligheidsbeleid in de stad. Na een publicatie in de NRC over undercover-onderzoek in 2017 in de twee Delftse moskeeën, waren de rapen gaar. Zowel in de raad laaide een verontwaardigingsvuur op, maar zeker ook in de kringen van de moslims in de stad, die zich onheus bejegend voelden.
Het onderzoek zou onwettig zijn omdat beweerd werd in het krantenartikel dat er zonder vooraankondiging gespioneerd zou zijn in de moskee of tijdens andere besloten bijeenkomsten. En dat mag gewoonweg niet. Dit speelde niet alleen in Delft, maar ook in Zoetermeer en Amersfoort. Allemaal steden vanwaar uit jongeren naar Syrië waren vertrokken om ISIS in de strijd bij te staan. Op zich was dit wel een goede aanleiding om polshoogte te nemen. En om te kijken of de radicalisering nog wel in de hand te houden was.
De verontwaardiging sprong vooral op omdat burgemeester Marja van Bijsterveldt geen inzage in het rapport wilde geven. Niet aan de besturen van de moskeeën, maar ook niet aan de raadsleden. De verdedigingslijn van de burgemeester was dat er tijdens het onderzoek beloften aan de geïnterviewden waren gedaan dat alle informatie vertrouwelijk zou blijven. Verder gaf zij aan dat er geen onoorbare zaken in staan en dat er geen enkele reden voor ingrijpen uit naar voren kwam. Het rapport lag al jaren in een la te verstoffen.
Toch was het allergrootste deel van de raad uiterst ongelukkig met de situatie. De aanhoudende weigering inzage in het rapport te geven, gaf natuurlijk alle ruimte voor speculatie. Ook de PvdA-fractie worstelde hier zichtbaar mee. Een gesprek achter gesloten deuren met de onderzoekers gaf wel een beeld dat er geen onwettige handelingen waren verricht. Maar echt controleren kon de raad dat niet. Een belangrijke constatering omdat sinds de NRC-publicatie er een aantal zeer onhandige fouten in het proces naar buiten kwamen.
Controlerende rol gemeenteraad
Juist de onmogelijkheid de controlerende taak uit te oefenen bracht negen van de tien fracties in de raad in een ingewikkeld (verbaal) gevecht met de portefeuillehouder openbare veiligheid, de burgemeester. Ze maakten allemaal duidelijk ongelukkig te zijn met de gang van zaken, maar wilden de net herbenoemde burgemeester ook niet knock-out slaan. Een motie van treurnis, zover wilde men in grote meerderheid wel gaan. Alleen Hart voor Delft snapte niks van de commotie. Dat deze partij en hun voorgangers in de raad vanuit de oppositie vier jaar lang niets anders hebben gedaan dan overkritisch het college controlerend voor de voeten te lopen, was het nu geen enkel probleem dat in naam van de openbare veiligheid er geen enkele controle mogelijk was. Scherp toezien op moslimgemeenschappen vindt die partij alleen maar logisch. De wet overtreden moet wat hun betreft bij dit soort zaken gewoon kunnen.
