Een columnist signaleert en becommentarieert. Daarom is de toon soms mopperend.
Misstanden of een vreemde gang van zaken leiden steevast tot een stukje van mijn hand op
de website van de partijafdeling. Mijn vorige bijdrage over de laatste raadsvergadering voor
het zomerreces had met de titel ‘Bitter” niet meteen het hoogste vrolijkheidsgehalte. En
daarmee wil ik mijn serie niet beëindigen.
42 Maanden wel en wee
De afgelopen 42 maanden heb ik het wel en wee van de PvdA-fractie in de Delftse
gemeenteraad met columns gevolgd. Eerst nog als buitenstaander die door aan te schuiven
bij de fractievergaderingen toch ook de binnenkant van de raadsdiscussies mocht volgen.
Later deed ik het als volwaardig fractielid. Dan ben je nog beter ingewijd.
De raadsvergadering met de bittere nasmaak was ook meteen de laatste waarin ik nog een
rol had: die van afscheidnemer. De oplettende lezer van Delft op Zondag of de pagina van
het Raadsinformatiesysteem op de gemeentelijke website had al kunnen opmaken dat mijn
vertrek uit de gemeenteraad het gevolg is van een verhuizing naar Colombia. Dat betekent
dus ook afscheid nemen van deze column.
Natuurlijk is mij door fractiegenoten gevraagd ook vanaf de hoogte van Bogotá commentaar
te leveren op de raadsontwikkelingen. Maar naar mijn idee is dat niet goed te doen. Ik vroeg
niet voor niks in december 2019, toen ik aanbood verslag vanuit de fractie in de vorm van
columns te verzorgen, bij de fractievergadering aanwezig te mogen zijn. Alleen vanaf de
publieke tribune, of door het lezen van de aangeboden stukken kan je geen volledig beeld
van de kwesties krijgen. Er is altijd inside information: over het verleden, over wat andere
raadsleden binnen of buiten de coalitie over een onderwerp gezegd hebben. En juist dát kan
het tot een sappig verhaal maken.
Reacties
Een collectief gaat mijn taak overnemen. Want het uitlichten van een bijzonder onderwerp,
besluit of een verrassende (domme?) reactie in de raad is altijd een mooie basis voor een
stukje voor de leden. Maar ook voor lezers buiten de PvdA-kring. Ik kreeg uiteindelijk niet
heel veel reacties, maar soms toch wel. En dan bleek het voor de reageerders lastig om het
politieke debat in de vergadering en de mening van een columnist uit elkaar te houden. Tot
ongelukken leidde het gelukkig niet, maar wel tot een verongelijkte reprimande van een
oppositiefractieleider. Tsja, een columnist vergroot soms en uitspraak die per ongeluk eruit
flapt tot een heus standpunt. Maar goed, dat hoort bij het spel dat politiek vaak ook is.
Ik ga het missen het tikken van een verhaaltje, waar ik vaak bijna blanco aan begon. Zonder
een omlijnd idee, dat zich al schrijvend toch vormde. Ik hoop ook naar genoegen van jullie,
de lezers.
Tot over drie jaar!
JanGeert