Jan Geert’s column: Muggenziften

Muggenziften
Het Sociaal Domein, het is een wat versluierende naam voor een heel pakket aan diensten die de overheid burgers aanbiedt. Althans, hen die om wat voor reden dan ook hulp van de gemeente of het Rijk nodig hebben. Onze wethouder Karin Schrederhof heeft een flink deel van dat pakket in haar portefeuille. In de Commissie Sociaal Domein en Wonen besprak men een rapport van de Adviesraad Sociaal Domein. De adviesraad had eens flink kritisch gekeken naar hoe de gemeente Delft het op dit vlak doet.
De coalitiepartijen waren vooral heel blij met het rapport. Een mooie handleiding om het werk op basis van een gedegen evaluatief onderzoek verder uit te bouwen.
Wat vooral opviel was dat de populistische oppositie op allerlei individuele gevallen dook waarin de gemeente hopeloos zou hebben gefaald. Onder het mom “we komen op voor de gewone Delftenaar die bij de gemeente geen gehoor krijgt”, bespraken ze specifieke gevallen. Het is best mogelijk dat het daar fout ging. Voor die oppositie klonk het als een totaal falen. Het CDA ging zelfs zover te vragen of het college van mening was dat Delft op dit terrein het nou goed of slecht deed.
Als enige foutje op die avond gaf wethouder Karin Schrederhof in eerste instantie hierop ontwijkend het antwoord: ”Dat er altijd ruimte voor verbetering is.” In tweede instantie gaf ze ronduit aan dat Delft het op een heel aantal onderwerpen in het Sociaal Domein gewoon goed doet, maar dat het rapport van de adviesraad aangeeft dat er ook een aantal zaken beter kunnen. Schrederhof stelde juist dat het fantastisch was dat de adviesraad er zo goed ingedoken was. Ze hoopt in het vervolg meer van deze bruikbare adviezen te krijgen.
Een tweede belangrijk onderwerp in dezelfde commissievergadering waren de plannen van Vestia in de Bomenwijk: sloop en herbouw van woningen. Het zijn al oude plannen, die door de vastgoedcrisis vanaf 2008 in de kast verdwenen. Nu het weer beter gaat, kan men in de Bomenwijk de zaak afronden.
In de plannen komen niet alle sociale woningen terug. Wel is het aantal te bouwen woningen toegenomen ten opzichte van wat men in 2008 nog wilde doen. Maar, geheel volgens het toenmalige woningbeleid, komen er naast sociale woningen ook andere; bijvoorbeeld appartementen in de zogenaamde midden-huur en zelfs koopwoningen. Daarmee is het de bedoeling dat het eenzijdige woningaanbod in de Bomenwijk wat meer divers wordt. Ook deze keer dook de oppositie vooral op de details van de percentages. Hoeveel sociaal, hoe verhoudt zich dat tot voorraad in Delft bij de nu nog o zo lange wachtlijsten? Het verwijt dat de corporatie over de ruggen van de gewone Delftenaar zich verrijkt, mocht van Onafhankelijk Delft niet ontbreken.
Op de vraag van de PvdA of het plan, als het nu gemaakt moest worden, hetzelfde zou uitpakken of anders zou worden, bleef de wethouder het antwoord een beetje schuldig. Inderdaad is er veel tijd verstreken sinds de vastgoedcrisis, maar om nu over de plannen weer te gaan onderhandelen, leek de wethouder niet getuigen van een betrouwbare overheid. Gelukkig zijn er nog genoeg plannen in Delft om met een moderne bril naar de passende diversificatie van het woningaanbod te kijken.

Beide onderwerpen vroegen geen besluitvorming. Maar dan is het raar te zien dat het debat erg weinig politiek was. Vooral de populistische oppositie nam niet de moeite verder te kijken dan een paar specifieke gevallen. Waar de coalitiepartijen aandacht vroegen voor vergezichten, gingen de oppositiepartijen daar onmachtig nauwelijks op in.