De laatste Commissievergaderingen: JanGeerts column

De laatste commissievergaderingen in JanGeerts’ column dit keer. Deze laatste vergaderingen voor de gemeenteraadsverkiezingen zijn anders. Het zijn vergaderingen waarin kleur wordt bekend.

Met de Gemeenteraadsverkiezingen in aantocht ontkomt de toeschouwer bij de commissievergaderingen niet aan ideologische inkleuring van de agendapunten. Dat gaat soms ver. Ook bij ogenschijnlijk neutrale gespreksonderwerpen. In de Commissie Economie, Financiën en Bestuur kreeg een debat als naamgeving van openbare gebouwen of straten en pleinen ineens toch een politieke lading. Controversiële namen uit het verleden, of juist het oneigenlijk tegenhouden van suggesties uit de stad zelf. Partijen wisten hun ideologische vlag te vinden.

De laatste commissievergaderingen met verkiezingsretoriek

Minder onverwacht was een debat over de achtergronden van de financiële moeilijkheden van de gemeente nu. Het college en de coalitiepartijen wijzen steevast op gebrekkige financiering van Delft door het Rijk. De oppositie kan het niet laten het persoonlijk functioneren van de wethouder Financiën, Stefan Brandligt, te hekelen. De partij Hart voor Delft kiest ervoor niet te kijken naar de steun van de Provincie en de Vereniging Nederlandse Gemeenten. Of naar het samenwerkingsverband Metropoolregio Rotterdam-Den Haag om maar eens wat te noemen. Onze Delftse wethouder te hekelen op deze manier is natuurlijk alleen vanuit verkiezingsretoriek te verklaren.

Parkeerbeleid in partijgebonden stokpaardjes

Bij de Commissie Ruimte en Verkeer was het eerste verkiezingsgerichte onderwerp uiteraard de klacht van de bewoners aan de Mozartlaan. Het verkeer rijdt daar sinds de verbinding met de A4 via de Reinier de Graafweg veel te snel. Een technocratisch antwoord van de gemeente was aanleiding voor een flink debat. Een campagne-opzetje van Hart voor Delft met vooruit bedacht vragen aan de insprekers maakte dit wel duidelijk. Maar er was geen partij die een ander geluid liet horen. Wethouder Huijsmans moest ter plekke toezeggingen doen om ook op korte termijn de situatie te verbeteren. Pas na rioolwerkzaamheden in 2024 kan de weg pas anders ingericht worden.

Verder bleek de evaluatie van de kaders voor het betaald parkeren een herhaling van het debat van zomer 2020. Deze kaders gaf de raad aan het college om betaald parkeren in delen van de stad te kunnen invoeren. Alle partijgebonden stokpaardjes kwamen onverbiddelijk voorbij. Het werd duidelijk dat de hele oppositie na ruim anderhalf jaar nog steeds met een enorme kater rondloopt. Het besluit van toen is geframed als een dictaat van het college en coalitie. Dit zonder enige inspraak vanuit de inwoners. Dat gevoel werd naar de mening van de oppositie ook nog eens versterkt door het onhandige communicatietraject bij de eerste toepassing van deze kaders: in de wijk Wippolder.

Geleerde lessen

Het college geeft ruimhartig toe dat het daar niet goed gegaan is. De communicatie was te indirect, ook te laat en soms niet duidelijk genoeg. In ieder geval heeft het college niet bereikt dat de raadsleden van de oppositie begrijpen waarom het betaald parkeren in die wijk is ingevoerd. En waarom er voor gekozen is om dat in zo’n groot gebied in te voeren. Uit de evaluatie bleek  echter dat in een tweede toepassing het college de lessen goed had geleerd. In de Indische buurt komt vooralsnog geen betaald parkeren. In de Ministersbuurt echter wel. Maar in die wijken lopen de gemoederen niet meer zo hoog op.

“Je kunt zien dat er verkiezingen aankomen”, verzuchtte SP-raadslid Kok. “En nu weet iedereen weer waar de partijen wat betreft parkeren staan”, constateerde ook wethouder Huijsmans. Het is zeker een onderwerp in de campagne en dus na de verkiezingen bij de coalitiegesprekken. Zoveel is wel duidelijk geworden.